دلی که از معرفت نور و صفا دید

به هر چیزی که دید اول خدا دید

نشنو از نی،نی نوای بی نواست،بشنو از دل،دل حریم کبریاست،

نی چو سوزد تل خاکستر شود،دل چو سوزد محمل دلبر شود.

زندگی باید کرد گاه با یک گل سرخ،گاه با یک دل تنگ،گاه باید رویید در

پس این باران،گاه باید خندید بر غمی بی پایان،زندگی باور می خواهد آن

هم از جنس امید،که اگر سختی راه به تو یک سیلی زد،یک امید قلبی

به تو گوید که خدا هست هنوز..........

عشق یعنی شب نشینی با خدا/گفت و گو با ناله اما بی صدا،

عشق پرتاب گلی از سوی دوست/ هر کجا باشد دلم همراه اوست.